فروردین ۲۷ام, ۱۳۹۶
کاف عزیز، این را یادم نرود به تو بگویم که ما شاید زخم بخوریم، شاید خسته شویم، شاید زمین بیفتیم و شاید زیر سنگین‌ترین بارها کمر خم کنیم، ولی هرگز متوقف نمی‌شویم. هم چنان می‌رویم تا بالاخره روزی برسیم. حتی اگر مقصد آن قدر دور باشد که هیچ گاه چراغ‌هایش را هم نبینیم.
ارسال شده در وبلاگ | نظرات (1)
اردیبهشت ۱۹ام, ۱۳۹۶ در ۳:۱۸ ب.ظ
ان لکم نهایة
فانتهوا الی نهایتکم